ехала домой поездом, читала сборник эссе Сергея Рублевского и наткнулась на это:
Немцы жывуць у рэзервацыі аблуднага ўяўлення аб мажлівасці раю на зямлі, ураўняўшы педантызм з таямніцай гармоніі, сентыменталізм з натхнёнасцю ўзвышаных пачуццяў.
Ангельцы – у рэзервацыі пагарды, каб прытаіць крыўду ад звужэння гістарычных абшараў.
Палякі – у рэзервацыі пыхі.
Французы – у рэзервацыі ложка, які ўзвысілі над іншымі праявамі жыцця, каб як мага даўжэй не думаць пра смерць.
Амерыканцы – у рэзервацыі фанабэрлівага глабалізму, бо хварэюць на комплекс стратаў еўрапейскай камернасці.
Рускія – у рэзервацыі духоўнага наканавання, абмежаваўшы спіс “трэцім Рымам”. Габрэі – у рэзервацыі зямных надзелаў, роўных святым запаветам.
Японцы – у рэзервацыі кітайскай спадчыны.
Кітайцы – у рэзервацыі ўяўлення аб вялікім, параўнальным з цывілізацыяй.
Ірландцы – у рэзервацыі ўяўлення аб зямной кулі, як аб маленькай выспе іх неўтаймоўных жарсцяў.
Індзійцы – у рэзервацыях каставых надзелаў.
Індзейцы – у рэзервацыях, якія з’яўляюцца яскравай праявай згоды з лёсам.
Беларусы...
Мы жывём у рэзервацыі паўзы, якую баімся парушыць, каб не ўсчалося горшае.