- Скажите, вы любите Кафку? - Угу, грефневую...
у “Брыганціне” нарэшце адбыўся доўгачаканы канцэрт НАГУАЛю!

Праўда, як раз такі песень гэтага гурту было няшмат. А да яго выступалі нейкія невыразныя калектывы рокава-панкава-фіглярскага напрамку... у перапынках між імі быў дыска-музон. Аднак было кульна ўсё роўна – бо быў настрой, былі цудоўныя людзі (ну і піва крыху тэж было).

Такой кілбаснёй я сваё цела даўно не “радавала”! Зараз дома адыходжу з пачуццём выкананага доўгу і нават перавыкананай нормы (вымавіць тое, што зараз надрукавала, не магу).

Адзіны момант вечара спачатку расквеціў, а потым азмрочыў настрой – прыйшоў Ён... некалькі дзяжурных фразаў са мною... потым адышоў да барнай стойкі і там жартаваў з нейкім незнаёмым субяседнікам – няўжо я такая зануда, што не вартая быць на месцы гэтага незнаёмага?! А потым сышоў... зусім. А я засталася на канцэрце, расчараваная, але ўжо больш спакойная і свабодная. Стала лягчэй...